W piątek 25 września rozpoczęło się Forum Społeczne Mezopotamii w Diyarbakir. Uczestniczą w nim liczne grupy, organizacje walczące o prawa człowieka (w tym prawa kobiet oraz emigrantów), antymilitarystyczne oraz anarchistyczne, ale także partia kurdyjska oraz organizacja kurdyjskiego oporu PKK.
Sama organizacja forum jest zhierarchizowana, gdyż jest kuchnia w której pracują pracownicy gotujący dla ludzi z forum, sprzątający po nıch oraz myjący toalety oraz naczynia. Przeciwni temu są anarchiści i od dzisiaj zaczęli wspólnie sprzątać toalety oraz myć naczynia tak, by pracownicy mielı szansę uczestniczyć w panelach dyskusyjnych. Warsztaty są zróżnicowane politycznie, a mówcy dostają za nie wynagrodzenie oraz mają zapewniony pobyt w hotelu. Anarchiści śpią w namiotach lub mieszkaniach u lokalnych anarchistów.
Wczoraj odbył się otwarty panel dyskusyjny zorganizowany przez anarchistów z Turcji (niestety zabrakło anarchistek, lecz wynikło to z braku woli uczestniczenia w wykładzie ich samych, jak tłumaczyli rozmówcy). Pięciu anarchistów z İzmiru, Ankary, İstambułu oraz samego Diyarbakir opowiadało, jak widzą sytuację w Kurdystanie z ich własnego osobistego punktu widzenia oraz o samym wprowadzeniu anarchizmu w życie w Kurdystanie oraz mieście Diyarbakir.
Jak można łatwo zauważyć wola wyswobodzenia sıe spod represji reżimu tureckiego wobec kurdyjskiej społeczności jest ogromna na terenach Kurdystanu w Turcji oraz samej ostoi oporu - mieście Diyarbakir. Duch wolności jest bardzo zauważalny. Kwestia jak tę wolność osiągnąć i jak wprowadzić w życie. Odbyła się dyskusja pomiędzy anarchistami a Kurdami, którzy w większości popıerają Demokratyczną Partię Kurdystanu (wybraną przez mieszkańców w lokalnych wyborach) oraz ich organizacje - PKK walczącą w postaci guerilli w górach lub jako woluntariusze socjalni (m.in. nauka kurdyjskiego). Anarchiści twierdzą, że nie ma dla nich różnicy czy pałkę policjanta lub karabin będą trzymać Turcy czy Kurdowie.
Kurdowie wiele mówią o identyfikacji narodowościowej. İch język był zakazany przez dziesiątki lat. Oficjalnie od 2002 roku Kurdowie mogą rozmawiać w swoim lokalnym języku, za co już nie są karani. Jednak represje dalej trwają wobec nich. W szkołach język kurdyjski jest zakazany dla nauczycieli, a wszystkie lekcje odbywają się w języku tureckim. Sama nauka tego języka jest wciąż zakazana i często za próbę nauki trafia się do wiezienia, gdzie ci którzy się na coś takiego odważyli, są poddawani torturom. Najmłodszą osobą przebywającą w więzieniu za naukę tego języka jest 11-letnia dziewczyna. Uczniowie oraz nauczyciele przed zajęciami w szkole kazdego dnia muszą oddawać cześć Attatürkowi oraz śpiewać narodowy hymn turecki. W każdy piątek odbywa się patriotyczny marsz w szkole.
W panelu dyskusyjnym uczestniczyło około 100 osób. Anarchiści mają swoje stoisko, które jest wystawiane codziennie. Wiele osób (aktywistów kurdyjskich, jak i mieszkańców Diyarbakır jest zainteresowana anarchizmem, co pokazują codzienne dyskusje anarchistów na wolnym powietrzu lub w namiotach na temat nadchodzących protestów przeciw Bankowi Światowemu oraz MFW w Istambule oraz przyszłorocznego obozu antygranicznego w mieście Van na dalekim wschodzie Turcji blisko granic z İrakiem, İranem oraz Armenią.
Spotkania gromadzą do 100 uczestników. W sobotę odbyła się demonstracja przeciw represjom wobec Kurdów oraz za prawami kobiet, w której uczestniczyli także antyfaszyści, radykalne feministki, antymilitaryści, antyautorytarści oraz anarchiści\anarchistki. Manifestacja ruszyła w liczbie około 1000 osób, lecz cały czas nowe osoby dołączały do manifestacji osıagając wielotysięczną liczbę. Poparcie dla manifestacji, lecz także dla samej kurdyjskiej partii oraz PKK było zdecydowane. Anarchiści krzyczeli hasła: "Niech żyje wolność, Niech żyje anarchia" oraz inne, które były podchwytywane przez samych uczestników demonstracji.
Relacja bezpośrednia
Vegan
Strona Forum: http://international-amed-camp.org/index.php?lang=eng
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz